Weeshuis Sitinoraiti

Lieve allemaal!

Vorige week zondag vroegen de kinderen of ik mee ging naar de kerk. Nouu, omdat jullie het zo graag willen dan. Hoelang duurt het? 3uur. Ohhmmyygod. oke ik zal het volhouden! Nou we waren er natuurlijk veeeeel te vroeg want daar houden de kinderen van. Marinus was al in de kerk want die speelt daar piano. Het begon met een uur haleluja muziek met een dikke beat eronder. Was eigenlijk wel leuk! Zat een man 2 stoelen voor me en die was echt helemaal met zn handen naar boven aan t wijzen en helemaal met zn vuisten aan t ballen, was wel grappig om te zien. Maar na een uur ging hij het podium op.. Hij ging praten, nouja schreeuwen. Ik zal er niet meer over zeggen dan dit: Hij deed me denken aan een zekere duitse man uit de 2e wereldoorlog. Echt ik was zelfs een beetje bang voor hem aangezien ik niet meebidde en geen amen en haleluja zei enzo.. Goed, weer een uur verder werd er weer gezongen, was een stuk beter maar ik had er al schoon genoeg van. Na nog een uur lang wachten, was het afgelopen. Moest iedereen aan t eind wat mensen die mee hebben geholpen een hand geven, die enge man dus ook. Daarna gingen de kinderen helpen opruimen dus ik stond even buiten te wachten, en die enge man stond daar ook. Ging hij opeens ZONDER vragen foto's van me maken! Nou, okee omdat je zo eng bent dan. Kwamen natuurlijk allemaal andere mensen oook bij me staan. Okee zo is t wel genoeg. Ging hij nog meer foto's maken, toen heb ik maar mn hoofd weggedraait hoor. Vind het maar wat irritant!

De volgende dag gingen Kim even rondrijden op de scooter, langs een hotspring, t water kookte gewoon, weer verder. Na anderhalf uur rijden begon het te regenen, dus even onze mobieltjes in de scooter stoppen zoat ze niet nat worden. Stoot ik met mn been tegen de knalpot! (uitlaat), shiiiit dat doet pijn. Nou gauw weer terug dan, het ging toch regenen. In t huis gelijk koelen koelen koelen, en omdat t toch wel veel pijn deed papa even gesmst. Die belde me gelijk terug natuurlijk :) Gelukkig, het valt enigsinds mee, 2e graats. Zaten 2 blaartjes. Nou dan maar niet zwemmen in t Tobameer..
Volgende dag zaten er al ietsje meer blaren. Maarja. Omdat er 3 kinderen vrij waren gingen Kim en ik wentelteefjes maken!! Jammieeeee! Verder lekker tijdschriftje gelezen, even weer back to Belanda (Nederland).

Volgende dag was mn brandwond een grote blaar geworden. Balen!
's middags stond Luuk (die we al eerder hadden ontmoet) opeens op de stoep met zn ouders! Heel gezellig! Wij wilden net met wat kinderen naar de markt gaan, dus ze gingen gezellig mee. Blaar ingepakt en gaan. Toen we net weer terug wilden gaan naar t huis ging het natuuurlijk superhard regenen, dus wij even wachten, half uurtje ofzo tot het wat minder was. Op een of andere manier kreeg Kim een enorme plens water over zich heen van een zeil dat als dak gespannen was. Gelukkig had ze dr witte shirtje niet meer aan!! haha.
Eind van de middag waren de puppies uit het hol! 4 super lieve schattige hondjes! Echt zoo lief!

Volgende dag met Ganda, Kim en Arifin voor Arifins oor naar t ziekenhuis. Na een uur wachten waren we eindelijk aan de beurt om te horen dat de arts er niet was! Grrrr.

Volgende avond had Darman, het jongste jongentje opeens enorme hoofdpijn en eignelijk overal pijn, wat ze dan hier doen is super hard masseren met zn allen tegelijk. Ik weet niet of ik dat fijn zou vinden maar zo gaat dat hier. Hielp allemaal niet. Even later kon hij nauwelijks meer praten, echt een beetje gebrabbel met een dikke tong enzo. Dachten ze dat er een geest in hem zat. Dus zij zeggen: Ga uit Darman, Ga uit Darman. Nou na wat een hele tijd leek omdat het echt super slecht met hem ging en Kim en ik enorm bezorgd waren en het liefst hem wilden oppakken en naar het ziekhuis rennen, ging het eindelijk weer wat beter met praten, dus ging Ganda wat dingen vragen. Bleek dat Darman echt helemaal NIKS meer wist, zn naam niet zn leeftijd niet niet waar hij was, 1 + 2 was te moeilijk, hij wist echt helemaal niks meer. Kim en ik nog meer in de stress! Uiteindelijk zei hij dat hij een vriendje van school was.. Juistem. En toen wilde hij eten, wat hij daarna gelijk niet meer wilde. Nog meer vragen stellen, kon hij zn moedertaal (Nias) niet meer! Nou wat nog een eeuwigheid leek te zijn wist hij tot 20 te tellen en 2 + 3 = 5.. Toen wilde hij slapen, maar het was nog geen 9u dus dat mocht niet volgens de andere kinderen. Toen zijn Kim en ik maar even tegen Ganda en Yuli gaan zeggen dat dat echt beter voor hem was. Hij had zo enorm veel vragen naar zn hoofd gekregen en zo veel emoties, dat jochie was uitgeput! Nou dat mocht toen wel. Maar hij was echt heel onrustig. Toen maar hopen dat het de volgende ochtend beter zou gaan..

Nou gelukkig, Darman was weer helemaal de oude. Wat het nou was geweest, geen idee, Marinus heeft het een jaar geleden ook gehad.
Om 9u weer naar het ziekenhuis voor Arifin, om half 11 waren we aan de beurd. Bedankt Ganda, wij hadden al gezegt dat de specialist er dan pas zou zijn.. En Ganda ging om 10u weer terug naar t huis omdat er mensen langs zouden komen. Dus Kim, Arifin en ik naar de dokter. Daar bleek dat Arifin een infectie in zn oor had, zag er echt heel vies uit! Maar Kim en ik dachten dat we gingen voor een gat in zn trommelvlies wat hij, net als ik, al heeel lang heeft. Maarja, je kon nieteens de gehoorgang inkijken omdat de infectie er volledig voor zat. De dokter 5 keer in t engels vertellen wat er aan de hand was, wat we natuurlijk bij de 1e keer al hadden begrepen, maarja het is goed bedoelt! Toen kreeg Arifin medicijnen. Dat is dan 350.000 Rp. Uhm ok, moeten we dat nu betalen? Ja. Uhmmm ok, aan u? Ja. Oh. Uuuhm. Ok. Betaald en weggegaan. Bleek dat we veeeeel te veel betaald hadden. Ja wisten wij veel dat DOKTERS zelfs veeel te veel van je vragen omdat je blank en blond bent! Oplichters.
Maarja toen we dus terugkwamen waren die 'vrienden' van Ganda er. 2 bussen vol 14 jarige meisjes die wat eten kwamen brengen en daarna vroegen of ze ook konden blijven slapen. Uuh, waar wil je 150 meisjes laten slapen in een vol weeshuis? Niet dus. Maargoed, Kim en ik waren gelijk naar binnen gerend om alle paparazzi te ontwijken. Maar uiteindelijk toch maar even naar buiten, voor ons was t ook wel interessant. Natuurlijk gelijk 10000 keer op de foto met wie dan ook.
Toen ze bijna allemaal weg waren, en er nog een paar over waren om foto's te maken met maar 1 iemand erbij ben ik hard naar binnen gerend, zo is het wel genoeg geweest.
's middags heb ik van Kim scooterles gehad! Gewoon op een grasveldje hoor. Is nog best lastig!
Eind van de dag hebben we paasmandjes gemaakt met de kinderen. En 's avonds eieren versierd. Kim had en super de luxe pakket van dr moeder opgestuurd gekregen met kleurstof en plastic omhulsels die je in heet water op maat kon maken. Super cool! 's middags nog even met Mama en Marjolein gebeld over Bali!! Super veel zin in om Mar weer te zien! Vrijdag al!!!!

Zondag zouden kim en ik om half 6 opstaan, maar het was nog muisstil dus dat werd half 7. En toen was iedereen al wakkker. Gauw begonnen met wentelteefjes bakken voor 11 mensen. Na 3 kwartier was ik klaar. Waren ze allemaal boos omdat we te laat waren met het ontbijt! Normaal is dat om half 7. Arg. Wees blij dat je een soort van paasontbijt krijgt!
En om de dag nog erger te maken hebben de honden een jongentje gebeten die toen natuurlijk naar t ziekenhuis moest, anti rabies prikken enzo. Heeft de dokter tegen Ganda gezegd dat de honden nu maar 2 weken binnen moeten zitten! Die beesten komen nooit binnen!

Goed, Kim en ik lekker de versierde eieren verstoppen in de tuin, aangezien de honden ze toch niet konden pakken! Toen de kinderen uit de kerk kwamen gingen ze heel fanatiek zoeken. Dachten dat we ze allemaal hadden bleek later dat er nog 2 verstopt waren. Maar 1 daarvan is nogsteeds verstopt! Haha lekker slim!
Daarna belden pap, mam, oma en maaike! Even lekker gekletst.
Daarna waren de honden ontsnapt. Dus de kinderen er achteraan. Hopen dat we 's avonds wel kunnen slapen door het geblaf en gepiep heen.
Gelukkig wel! Om half 10 gingen Kim en ik, met Nasi Goreng voor 100 man, 2 appels en boterhammen op pad. Rond(je) Samosir. 6 uur op de scooter zitten in het vooruitzicht.
Het was prachtig!
Bij een watervalletje gelunched. Daar stond een soort van tafel, wij een kleedje erover heen gelegd en erop gaan zitten en eten maar! Komen er wat mensen op een scooter langs zeggen ze: Mag niet mag niet! Wij vragen wat dan niet en waarom. maar daar konden ze natuurlijk geen antwoord op geven.. Okeee we gaan er wel af, toen ze uit t zicht waren gewoon weer terug gaan zitten. Gekke Indo's.
Toen verder gereden, bij het Carolina hotel in Tuktuk een ijsje gegeten en toen naar het tentje waar we vorige keer onze cocktail hadden gedronken omdat daar een vrouw was die binnenkort een test moet doen om in nederland te kunnen gaan wonen met haar vriend. Ze spreekt al best goed nederlands! Even later kwam Nathan (die vriend van Luuk die we ook al kenden) er ook bij zitten. Erg gezellig! Toen maar verder gegaan want we moesten nog een uurtje rijden. Nou dat uurtje werd wat langer en niet helemaal rijdend! We kregen halverwege een lekke band, vet eng! Maar Kim heeft ons met al haar scooter skills netjes aan de kant tot stoppen kunnen brengen! Hoorden we dat we 1 km moesten lopen en adt daar een bandenplakker was. Ok dat redden we wel. Oef wat was dat zwaar zeg! Die van 1 km was namelijk niet goed dus moesten we nog een km lopen!
Toen we uiteindelijk terug kwamen bij het huis stortten we echt als dode vogeltjes neer op een stoel. Helemaal kapot waren we!

Dus ik ga nu ook heeeerlijk slapen, morgen mn tas inpakken en dan lekker 6 uur in een auto zitten naar Medan. En dan overmorgen naar Bali waar ik vrijdag Marjolein van het vliegveld ga halen!!!!

Liefs en kusjes!


PS. Wat ik nog even heel grappig vond was het engels boek van een van de kinderen. Dit staat letterlijk in het boek en hier moeten ze serieus opdrachten bij maken, en nee al die fouten zijn niet van mij maar zo staat het letterlijk in het boek:

Today is a nice Sunday. Tommy and Bruce are having a trip. They rent a car. Tommy is driving and Bruce is sitting beside him.

T: I am glad we rent this car. Now, we can getting around and see the signs.
B: Yeah. You know, these highways are really great, but the road signs are pretty confusing.
T: Hmm. What do these lines on the road means?
B: They mean you can't pass here.
T: Well. I am going to pass anyway. I want to go around this car. It is going to slow. Now I wonder what that sign means?
B: I think it means you have to turn left in this lane.
T: Yeah, or maybe it means you can turn left if you want to. I think I'll just go straight.
B:Ok then I just follow you.